Overwinteren in Portugal

Weer even een update van ons verblijf in de Algarve. We zijn inmiddels aardig gesetteld en kennen Monte Gordo nu redelijk goed. We weten precies bij welk tentje we een lekker en goedkoop biertje en wijntje kunt halen en waar de bediening gezellig is. Vaak zitten we aan het strand bij een klein lokaal tentje. Je zit daar in het zand en hebt uitzicht op de vissers die met hun bootjes het strand op worden getrokken als ze thuis komen. Je kunt gelijk zien we ze gevangen hebben. Ook zitten we vaak op de boulevard bij een klein tentje waar bijna alleen maar Nederlanders komen, het is daar erg goedkoop en ze hebben frikandellen, kroketten en bitterballen. We blijven toch Nederlanders. We hebben al veel gebruik gemaakt van onze gehuurde fietsen. De omliggende dorpjes hebben we bezocht, zoals Altura en Castor Marim. Altura is kleiner dan Monte Gordo en nog stiller. Castor Marim heeft een oude ruïne maar gezien de hoogte hiervan hebben we het bij een bezichtiging gelaten vanaf beneden. De kerk was daar wel erg mooi. Gisteren hebben we een boottocht gemaakt op de Guadianarivier. De rivier vormt de grens tussen Portugal en Spanje. We zijn vanuit Vila Real naar het plaatsje Alcoutim gevaren. Een mooie tocht. Er stond echter best wel wat wind en de wind was fris. We hebben daarom het grootste gedeelte in de kajuit gezeten vanwaar je ook alles goed kon zien. Het dorpje Alcoutim was een mooi authentiek dorpje met een oude kasteelruine en een aantal kleine restaurantjes. Het was er erg rustig, geen Spanjaarden vanwege de feestdag, Drie Koningen en ook vanwege de Corona. Ik vond dat niet erg, wij hadden daardoor alle ruimte. We hebben daar een lekker lunch genoten met zalig vlees, Picanha, een soort entrecote cq. biefstuk. We waren maar met een kleine groep mensen, bijna allemaal Nederlanders. Een van hen, een oudere vrouw, was zeer slecht ter been maar wilde perse mee. Het bleek een flinke uitdaging te zijn om haar aan boord en weer van boord af te krijgen. Echter met hulp van de gehele bemanning en ook nog een kapitein van een klein bootje kon zij toch aan land komen in Alcoutim. Haar dag kon niet meer stuk, zo blij was ze. Verder bevalt ons appartement zeer goed, we hebben al besloten dat we volgend jaar weer terug willen komen. Ook hier stijgen de coronabesmettingen ondanks de vaccinaties en boosterprikken. Het is nog onbekend of er strengere regels gaan komen. Tot nu toe kunnen we er mee leven, behalve een strenge mondkapjesplicht merk je er niet veel van. Het meest belangrijke is dat we bijna iedere dag zon hebben en in een korte broek kunnen lopen.           ‘s Avonds wordt het wel kouder en moet je een vest aan. Ik had bij de boeking een aantal dinerbonnen gekocht, deze kun je bij een aantal restaurantjes inwisselen. De ervaringen zijn echter zeer wisselend, sommige restaurants zijn gewoon dicht of accepteren te bonnen niet. Afgelopen week was een van die restaurants weer open en gingen we daar eten. Slechter dan slecht kon het echter niet worden. Een bak patat en een stukje taai vlees, alles koud en slap. Daar komen we dus niet weer want er zijn wel degelijk restaurantjes, zoals O Tapas, waar het eten en de bediening uitstekend zijn. Bij O Tapas lieten we een foto zien van ma en Tinus van ongeveer 20 jaar terug toen zij daar ook hadden gegeten. Henk liet de foto zien aan de eigenaar en hij  zei dat hij hen wel herkende. Hij wilde ook gelijk met Henk op de foto. Dat was een leuke ervaring. Daar komen we zeker terug. Even voor het vergelijk, een driegangenmenu menu met brood en olijven nog vooraf en extra koffie met een likeurtje en een halve liter wijn per persoon kost daar 10 euro.