Overwinteren Portugal

We zijn weer een paar weken verder. Het weer is nog steeds wisselvallig, eigenlijk is het wel mooi weer maar te koud. De zon schijnt volop maar de temperatuur is voor deze locatie te laag. De meeste mensen klagen hierover en pantoffels worden massaal aangeschaft. Tevens maken de airco’s overuren, ook bij ons want je wilt het niet koud hebben. We lopen dus meer in lange broeken dan korte broeken. Het neemt echter niet weg dat we wel iedere dag buiten lopen of fietsen en bijna iedere dag bij ons strandtent in de zon zitten. We hebben een gezellig groepje kennissen opgedaan waar we ook bijna iedere dag mee op het terras zitten. We hebben al verschillende uitstapjes gemaakt, zoals naar het grootste winkelcentrum van de Algarve in Faro, een grote zigeunermarkt in Castro Marim, een grote markt in Loule, een fietstocht door het natuurgebied bij Castro Marim waar we veel flamingo’s hebben gespot, maar ook zijn we naar de hoogste berg van de Algarve, de Monique geweest. Vorig jaar zijn we daar ook geweest maar toen was de berg gehuld in mist vanwege laaghangende wolken. We dachten nu een beter moment te hebben uitgekozen maar helaas hadden we weer pech. Toen we aankwamen konden we nog wat zien maar binnen een kwartier zaten we weer volop in de mist. Het was daar tevens strevens koud met een harde wind. Henk heeft daarom maar een dik gebreid vest gekocht daar, lekker warm. Onze navigatie heeft het soms ook op de heupen en stuurt ons langs, soms, bizarre weggetjes. Nu ook halverwege de berg zei de navigatie dat we af moesten slaan, Henk luistert daar natuurlijk naar en we kwamen we op een zeer smal weggetje uit waar nauwelijks een auto kon rijden. We reden midden door het bos omhoog langs de kurkeiken. Ik zei al verschillende keren dat we om moesten draaien maar daar luisterde Henk niet maar, hij  vond het wel leuk. Gelukkig kwamen we heelhuids weer op de normale weg uit. Je ziet op de berg op verschillende plekken waterkranen zitten. De berg heeft mineraal water ( net zo als Spa) en dat kun je daar gratis tappen. Op de terugweg zijn we gestopt in Silves, een mooi klein plaatsje en daar hebben geluncht. Henk had al steeds gezegd dat hij sardientjes wilde eten en die stonden daar op het menu, lekker gegrild. Ik zag Portugees stoofvlees staan en dat trok mij wel aan, nu kon je ook een halve portie krijgen en aangezien het een lunch was dacht ik daar verstandig aan te doen. Toen het opgediend werd zag ik pas wat het was, vooral heel veel grote hompen varkensvlees met de dikke speklaag er nog aan, verschillende soorten worst, een grote lading gekookte koolbladeren en winterwortel en daarbij nog rijst en aardappelen. Het smaakte toch wel lekker en het vlees heb ik wel opgegeten maar de dikke drabbige stukken vet niet. Toen na afloop de ober kwam en :” take away “ zei, zei ik ja want ik had genoeg gegeten en de resten vond ik niet appetijtelijk. Hij begreep echter dat ik het mee wilde nemen en even later kreeg ik keurig een bakje met de restanten van het eten mee naar huis. Dit belandde echter in de dichts bijzijnde vuilnisbak. De sardientjes zijn wel helemaal opgegaan.  Nu gaan we zo weer even naar ons terrasje om een wijntje en een biertje te drinken, ten sloten hebben we toch vakantie.